دکل‌هایی شاهد بر عدم خدمت گذاری
در هنگام عبور از هر خیابان تهران به دکل‌هایی برخورد می‌کنیم که روی آن تعداد زیادی مدم بی‌سیم بصورت نقطه به نقطه نصب شده است. زمانی فقط این نوع دکل‌ها را در ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی می‌دیدیم. روی این دکل‌ها معمولا مدم‌های بی‌سیم برای برقراری ارتباط داده‌ای یا رایانه‌ای نصب شده و دو نقطه را به هم مربوط می‌نمایند.
زمانی بود که به دلیل ضعف وزارت ارتباطات و شرکت مخابرات، هر کسی که از دستش برمی‌آمد به هر وسیله‌ای برای برقراری ارتباط دیتا متوصل می‌شد. وقتی فن‌آوری مدم بی‌سیم به بازار عرضه شد، متخصصین از انواع آن بهره برده و بسیاری از مشکلات را حل کردند. اما این مدم‌ها در اکثر موارد از پایداری کامل برخوردار نبوده و هنوز هم در شرایطی صاحبانشان را دچار دردسر می‌کنند. از میزان تشعشع و همسایه آزاری و تداخل در کار یکدیگر و سایر مراکز بگذریم.
این دکل‌ها معمولا به دو دلیل بکار می‌روند:
1- برای پشتیبانی از خطوط مخابراتی زمینی.
2- برقراری ارتباط در مواردی که امکانات زمینی مناسب وجود ندارد.
هر دو مورد فوق دلیلی بر عدم خدمت رسانی وزارت ارتباطات است و دکل‌های بی‌سیم شاهدانی قد برافراشته بر ناکارایی وزارت ارتباطات است. حتی نیروی انتظامی مستقر در نیمه شمالی اتوبان همت و خیلی از کلانتری‌ها نیز علی‌رغم مشکلات ایمنی از تعداد وسیعی از این مدم‌ها استفاده کرده و از روی ناچاری مجبور به تحمل آن هستند.
هر وقت این دکل‌های زشت جمع شدند، می‌توان گفت که وزارت ارتباطات بطور مناسب و خوب جواب‌گوی مصرف کننده بوده است. اگر در پایتخت یک کشور که باید بهترین نوع خدمات عرضه شوند، شاهد چنین تک روی‌هایی باشیم که شاهد عدم دسترسی به ارتباط دیتای مناسب است، در بقیه نقاط مملکت وضع حتما بدتر از این است. درست است که در خیلی از نقاط، ارتباط مناسب بر قرار شده است اما این همه دکل برای چیست و چرا هنوز وجود دارند؟
دستورات قرآنی، در زمینه "خدمت به مردم" را بیان کنید و پیامدهای مثبت دنیایی و آخرتی آن را توضیح دهید؟
با توجه به مفهوم "نهضت خدمت‌رسانی" و خدمت به مردم، که عام بوده و هم خدمت رسانی از جانب مسئولان و کارگزاران حکومتی را شامل شده و هم خدمت رسانی اقشار مردم نسبت به یکدیگر را، چند مطلب قابل ذکر است: خدمت"، تنها در حوزه خدمات اقتصادی، صنعتی و یا خدمات اجتماعی به مردم، خلاصه نمی‌شود، بلکه این واژه، خدمات فرهنگی، تربیتی و نظامی یا انتظامی و حتی خدمات قضائی را نیز شامل می‌گردد بنابر این، می‌توان گفت: قرآن کریم، بزرگ‌ترین خدمت را همان خدمت فرهنگی انبیأ الهی به مردم می‌شمارد، پیامبرانی که هر یک در راه هدایت مردم به سوی حق از هیچ چیز دریغ نکرده و تمامی آزارها را تحمل نموده و تا پای جان، برای "اقامه دین" الهی ایستادند. بزرگ‌ترین خدمت آنان، همان "تزکیه و تعلیم" انسان‌ها و هدایت آنان از تاریکی جهان و کفر به سوی نور بوده، خداوند می‌فرماید: "او کسی است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولی از خودشان بر انگیخت که آیاتش را بر آنها می‌خواند و آنها را تزکیه کرده و به آنان کتاب ]قرآن[ و حکمت می‌آموزد، هر چند پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند."
در همین راستا، یکی دیگر از خدمات سیاسی، فرهنگی آنان، آزادی انسان‌ها، از بند اسارت بوده; می‌فرماید: "ویَضَع‌ُ عَنهُم اِصرَهُم والاَغلـَل‌َ الَّتی کانَت عَلَیهِم; (اعراف، 157) و بارهای سنگین و زنجیرهایی را که به آنها بود ]از دوش و گردن‌شان[ بر می‌دارد."(ر. ک: تفسیر موضوعی، پیام قرآن، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 7، ص 25، نشر مطبوعاتی هدف.( افزون بر مطلب فوق، در مورد "خدمت به مردم" در قرآن کریم، به چند دسته از آیات می‌توان اشاره کرد
الف) آیه تعاون; می‌فرماید: "وتَعاونوا عَلَی البِرِّ والتَّقوی‌َ ولا تَعاونوا عَلَی الاِثم‌ِ والعُدوَن‌ِ; (مائده، 2) ]و همواره[ در راه نیکی و پرهیزکاری با هم تعاون کنید و ]هرگز[ در راه گناه و تعدّی، هم کار یک دیگر نباشید."
روشن است که خدمت به مردم، نوعی تعاون و هم کاری با آنان در رفع مشکلات آنها است
ب) آیه احسان; می‌فرماید: "واَحسِنوا اِن‌َّ اللّه‌َ یُحِب‌ُّ المُحسِنین; (بقره، 195) و نیکی کنید که خداوند، نیکوکاران را دوست دارد." ملاحظه کنید: (اسرأ، 7); (یونس، 26); (قصص، 77)[ روشن است که خدمت کردن به مردم، یکی از مصادیق "نیکی کردن به آنها است"
ج) آیة انفاق; خداوند، در آیات بسیاری سفارش به این امر می‌فرماید و یکی از اوصاف پرهیزکاران را انفاق در حال توانگری و تنگدستی معرفی کرده می‌فرماید: "بهشتی که وسعت آن آسمان‌ها و زمین است، برای پرهیزکاران آماده شده است # همان‌ها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می‌کنند." (آل عمران، 133 و 134) هر چند انفاق، دارای اقسام و درجه‌های مختلفی است، که یک نوع آن صدقه، زکات و خمس است، که از نوع انفاق مالی است و نوع دیگر انفاق جان و یا انفاق وقت می‌باشد، به هر جهت انفاق و رسیدگی به محرومان و مساکین، یکی از بزرگ‌ترین خدمت اجتماعی به مردم است. ]ملاحظه کنید: بقره، 267); (توبه، 103); (ذاریات، 19(
د) آیة اطعام; قرآن کریم، یکی از عوامل مهم‌ّ عبور از گردنه دشوار قیامت را "اطعام دادن" شمرده می‌فرماید: "و تو نمی‌دانی آن گردنه چیست! آزاد کردن برده‌ای یا غذا دادن در روز گرسنگی یتیمی از خویشاوندان یا مستمندی خاک نشین را." (بلد، 12 ـ 16) و در مقابل، اطعام نکردن و عدم رسیدگی به مستمندان را یکی از عوامل رفتن به جهنم محسوب فرموده. ملاحظه کنید: (مدثّر، 42 ـ 44
آیة قرض الحسنه; خداوند قرض الحسنه به مردم را قرض به خود قلمداد کرده و می‌فرماید: "مَن ذَا الَّذی یُقرِض‌ُ اللّه‌َ قَرضـًا حَسَنـًا فَیُضـَعِفَه‌ُ لَه‌ُ اَضعافـًا کَثیرَة‌ً; (بقره، 249) کیست که به خدا "قرض الحسنه‌ای" دهد، (و از اموالی که خدا به او بخشیده، انفاق کند) تا آن را برای او، چندین برابر کند؟
و) امر به معروف و نهی از منکر; یکی دیگر از مصادیق خدمت فرهنگی تربیتی، به مردم را می‌توان این مورد شمرد; زیرا افزون بر جلوگیری فساد و فحشا و اعمال زشت در میان جامعه، یک نوع آرامش و امنیّت اجتماعی را، برای مردم به ارمغان می‌آورد; خداوند می‌فرماید: "کُنتُم خَیرَ اُمَّة‌ٍ اُخرِجَت لِلنّاس‌ِ تَأمُرون‌َ بِالمَعروف‌ِ وتَنهَون‌َ عَن‌ِ المُنکَرِ وتُؤمِنون‌َ بِاللّه‌ِ; (آل عمران، 110) .
